κτήρια από το μέλλον ....

όταν ο κόσμος χτίζει πράσινους βιοκλιματικούς  ουρανοξύστες εμείς επιμένουμε στα μπετονένια ενεργοβόρα μπλόκια ..... πως γυρίζει ο τροχός .....

Στην πηγή  μπορείτε να βρείτε και άλλα ενδιαφέροντα ....

Dokumentationen

ECOPIA - Intelligent bauen. Nachhaltig leben.

Die Architektur der Zukunft – sie wird schon heute gebaut. ‚Nachhaltigkeit’ ist dabei zum Schlüsselbegriff geworden. Für Baumeister aus aller Welt eine große Herausforderung.

Vertical Farming – Agrarkultur als neues Konzept in der Hochhauswelt

In der fünfteiligen Dokumentationsreihe ECOPIA begleiten wir deutsche und internationale Architekten zu ihren innovativen Projekten rund um den Globus. Was bedeutet nachhaltiges Bauen im 21. Jahrhundert? Die Liste der Kriterien ist lang. Sie reicht von der Verwendung ökologischer Baustoffe, dem Recyceln alter Bausubstanz über den Einsatz energieeffizienter Technologien bis hin zur kulturellen Relevanz eines Projektes.

In Riad erhält die King Fahad Nationalbibliothek eine energieeffiziente Segeltuchfassade

In Saudi Arabien gestaltet das Architekturbüro Gerber aus Dortmund eine bereits vorhandene Nationalbibliothek energiesparend um. Nachhaltiges Bauen ist in dieser wie in vielen anderen Regionen der Welt noch längst nicht selbstverständlich. Oft müssen Architekten für ihre Projekte viel Überzeugungsarbeit leisten. In New York treffen wir den amerikanischen Architekten Blake Kurasek, der einen alternativen Wolkenkratzer entworfen hat. Der Ökotower soll ausschließlich für den Anbau von Lebensmitteln genutzt werden. Das Gebäude mit 120 Stockwerken will Kurasek mitten in New York City bauen.

Recyceltes Tropenholz wurde im Uluwatu Resort auf Bali verwendet

Singapur ist Vorreiter für ökologisches Bauen in Asien. Die Architekten des Büros WOHA setzen hier auf Pflanzen als Teil der Gebäudestruktur. Mit ihren bewachsenen Wohnhäusern und Hotelbauten revolutionieren sie die Branche weltweit. In Bali haben sie ein Luxusresort aus Materialien gebaut, die alle aus der näheren Umgebung stammen. Für die Dächer und Wandverkleidungen des Hotels verwendeten sie alte Schienenschwellen und Telefonmasten.

Meerwasser kühlt einen spektakulären Opernbau im chinesischen Dalian

Auch China will neue Wege gehen. Im aktuellen Fünf-Jahres-Plan des Landes ist ökologisches Bauen ausdrücklich erwünscht. Der österreichische Architekt Wolf D. Prix baut im chinesischen Dalian ein Konferenzzentrum mit Opernhaus und einem komplexen Energiedesign aus Wind, Meerwasser und Licht. Doch die Vision des Stararchitekten geht noch weiter: Die Gebäude der Zukunft sollen sich selber mit Energie versorgen und als eigene Kraftwerke in der Stadt funktionieren.


Sendezeiten:
Teil 1: Himmelswelten

In Panama steht einer der ersten grünen Bürotower Lateinamerikas

Nie zuvor waren so viele Wolkenkratzer weltweit in Planung oder im Bau. Eine neue Generation supermoderner Skyscraper soll die Innenstädte wiederbeleben helfen, den urbanen Bodenfraß stoppen und das Klima retten. Sie ‚grün‘ zu bauen ist inzwischen eine ökonomische Notwendigkeit, vor allem in den wachsenden Mega-Citys Asiens. Die Kernfrage ist, wie man gleichzeitig ‚grün‘, effektiv und effizient bauen kann. Der erste nachhaltig zertifizierte Bürotower entsteht in Panama-City. Ob beim Vertical Farming in New York, der ‚Green City’ Singapur: der ökologische Hochhausbau entwickelt sich zur Schlüsseltechnologie der Neuzeit.

Video ansehen – Teil 1

 

Ανοιχτός πόλεμος ανεξάρτητων καλλιεργητών με τις Αρχές στις Η.Π.Α.

πηγή

http://tvxs.gr/news/user-post/anoixtos-polemos-aneksartiton-kalliergiton-me-tis-arxes-stis-ipa

Ένας ανοιχτός πόλεμος εναντίον των μικρών ιδιόκτητων κήπων έχει ξεσπάσει τα τελευταία χρόνια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με διάφορες αφορμές, δημοτικές αρχές σε διάφορα σημεία της χώρας εξαναγκάζουν τους πολίτες να διαλύσουν τους μικρούς ιδιόκτητους κήπους των σπιτιών τους.

Αν και καμία επίσημη αρχή δεν αναφέρει ανώτερες κυβερνητικές διαταγές για το «ξήλωμα», αυξάνονται και πληθύνονται οι αντιδράσεις απέναντι στους νέους διατροφικούς νόμους, τους οποίους όλοι πλέον υποπτεύονται για την νέα κατάσταση που δημιουργείται.
Όλο και περισσότερα είναι τα περιστατικά στα οποία οι δημοτικές αρχές με διάφορες αιτιολογίες αναγκάζουν τους ιδιοκτήτες μικρών κήπων να τους καταστρέψουν, να τους μεταφέρουν, ή ακόμα και να τους σμικρύνουν.
Ο Καρλ Τρικάμο, στην πόλη Φέργκιουσον του Μιζούρι, πρέπει σύμφωνα με τις δημοτικές αρχές να ξεριζώσει τον κήπο μπροστά από το σπίτι του, επειδή παραβιάζει «τα μίνιμουμ στάνταρ εξωτερικής εμφάνισης» που θέτει η πόλη, τα οποία απαιτούν οι ιδιόκτητοι κήποι να βρίσκονται όπισθεν και όχι εμπρός της οικίας!
Ο δήμος της πόλης του Ορλάντο επέβαλλε πρόστιμο 500 δολαρίων για κάθε επιπλέον ημέρα που το ζεύγος Χέλβενστον θα κράταγε τον λαχανόκηπό του. Ο δήμος έδωσε διορία στο ζεύγος να ξεριζώσει τον κήπο του σπιτιού του, με αιτιολογία ότι ο νόμος δεν επιτρέπει τη «δημιουργία αγροτικών ζωνών εντός κατοικήσιμων περιοχών» και, όπως στο Φέργκιουσον, τη δημιουργία κήπων στο μπροστινό μέρος των κατοικιών. Η απόφαση αυτή ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών, καθώς παρά τις διαβεβαιώσεις του δήμου ότι η διορία δεν υπόκειτο σε άνωθεν κυβερνητική εντολή, όλο και περισσότεροι Αμερικάνοι βλέπουν τις τοπικές αρχές να έχουν επιδοθεί σε μία προσπάθεια διάλυσης των μικρών ατομικών κήπων. Το ζεύγος Χέλβενστον κινήθηκε νομικά και δικαιώθηκε με δικαστική απόφαση της 14ης Ιανουαρίου 2013.
Σε πολλές περιπτώσεις, οι δημοτικές αρχές χρησιμοποιούν τελείως παράλογα τοπικά νομοθετήματα (για τα οποία είναι γνωστές κάποιες πολιτείες των Η.Π.Α), όπως για παράδειγμα, έναν νόμο στη Φλόριντα ο οποίος προϋποθέτει ότι ο κήπος δεν θα καταλαμβάνει έκταση μεγαλύτερη του 25% των συνολικών τ.μ. της οικίας που τον φιλοξενεί.
Αυτές βέβαια οι δικαιολογίες που έρχονται με τη μορφή κάποιων περίεργων και ως επί το πλείστον ξεχασμένων νόμων -όταν αυτοί υπάρχουν, γιατί έχουν γίνει και παρατυπίες όπως στην υπόθεση Χέλβεστον-, δεν είναι παρά η αρχή της προσπάθειας συγκέντρωσης της αγροτικής παραγωγής σε λίγες εταιρίες και μονάδες.
Κατά τη διάρκεια των δύο παγκοσμίων πολέμων, στις Η.Π.Α. το κράτος προωθούσε την ιδέα ανεξάρτητης γεωργικής παραγωγής, ακόμα και εντός των πόλεων, ως «πατριωτικό καθήκον». Τώρα, που τα εταιρικά συμφέρονται «μυρίστηκαν αίμα», φαίνεται ότι ακόμα και ένας απλός λαχανόκηπος αποτελεί πρόβλημα, και θα πρέπει να ξηλωθεί, με νόμους που υπάρχουν ή και που ...εφευρίσκονται εκείνη την ώρα.

Με δεδομένο το Νόμο S510 του 2011, η δυνατότητα ανεξάρτητης αγροτικής παραγωγής από αυτόνομους καλλιεργητές αρχίζει πλέον να αμφισβητείται ευθέως. Η προσπάθεια συγκεντροποίησης της αγροτικής παραγωγής σε λίγες συγκεκριμένες εταιρίες, απειλεί ευθέως την ελευθερία στην γεωργική καλλιέργεια, όχι μόνο στις Η.Π.Α. αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Οι προϋποθέσεις που θέτει ο νόμος S510 για τον τρόπο παραγωγής και διανομής των παραγόμενων προϊόντων, είναι τόσες πολλές, ώστε είναι θεωρητικά αδύνατον να καλυφθούν από έναν μικρό ανεξάρτητο καλλιεργητή. Με κύρια αιτιολογία την "ασφάλεια" της γεωργικής παραγωγής, τα κέντρα αποφάσεων, τα οποία στη συντριπτική τους πλειοψηφία ελέγχονται ή/και επηρρεάζονται άμεσα από τις πανίσχυρες εταιρίες του χώρου, έχουν ως άμεσο στόχο την επιβολή χρησιμοποίησης συγκεκριμένων ποικιλιών, ως επί το πλείστον μεταλλαγμένων, συγκεκριμένων ζιζανιοκτόνων και αυξητικών αντιβιοτικών, συγκεκριμένων βέβαια εταιριών.
Η νομοθεσία, τόσο στις Η.Π.Α. όσο και σταδιακά στην Ευρώπη, κινείται προς την κατεύθυνση της ολιγοπώλησης της αγοράς, αφού οι όλο και αυστηρότερες προδιαγραφές για καθαρότητα, νεότητα και τρόπου παραγωγής των προϊόντων φωτογραφίζουν ουσιαστικά τα βιομηχανικά προϊόντα και μόνο αυτά. Δεν είναι άλλωστε τυχαία η δύναμη και η επιρροή μεγάλων πολυεθνικών προς τους διαμορφωτές αντίστοιχων νόμων και αποφάσεων, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στις Η.Π.Α.
Για τις εξαρτώμενες από τα κορπορατικά συμφέροντα κυβερνήσεις, το μερίδιο του 53% στην παγκόσμια αγορά σπόρων που κατέχουν τρεις πολυεθνικές, η Μonsanto, Syngenta και DuPont φαίνεται ότι δεν είναι αρκετό.
Τα δύο ευρωπαϊκά σχετικά προσχέδια που είδαν το φως της δημοσιότητας το 2012, προσχέδια του Κανονισμού ο οποίος αναμένεται τον Μάρτιο του 2013, κινούνται εντός των αντίστοιχων με τον Νόμο S510 πλαισίων, θέτοντας ασφυκτικά πλαίσια για τους ανεξάρτητους γεωργούς και βιοκαλλιεργητές, σε επίπεδο κόστους παραγωγής, προδιαγραφών «ασφαλείας», πιστοποίησης και εγγραφής τους (οι οποίες φωτογραφίζουν κυριολεκτικά τα βιομηχανικά και μόνο προϊόντα), αλλά και γραφειοκρατίας.

Πηγές: ΕΤC Group, Mod Freedom, Seed-Sovereignty
Φωτό:wikipedia

Άρης Καπαράκης,
Συνεργάτης της ΜΚΟ Σόλων

ΝΕΡΟ

http://www.youtube.com/watch?v=Rdoyj4IGDh8

http://www.youtube.com/watch?v=Rdoyj4IGDh8

http://www.youtube.com/watch?v=hw95l2gv8Ko

http://www.youtube.com/watch?v=hw95l2gv8Ko

http://www.youtube.com/watch?v=NZ_CpZgX8gA


http://www.youtube.com/watch?v=OP_Ya4iuq3E

το νερό έχει μνήμη

δείτε το σχετικό φιλμάκι εδώ

 

 το νερό έχει μνήμη - αποδεδειγμένα

 

 στο πείραμα συμμετείχαν περισσότερα άτομα τα οποία την ίδια στιγμή στο ίδιο σημείο τοποθέτησαν σταγόνες νερού από τον ίδιο όγκο σε δοκιμαστικές βάσεις ....κάθε σειρά αντιστοιχεί σε ένα άτομο ενώ κάθε στήλη σε ένα από τα διαδοχικά πειράματα ......

 

 βουτόντας ένα λουλούδι στο νερό αφήνει τα ίχνη του ....

 

εδώ μια σταγόνα όπου στο νερό είχε βυθιστεί μπετούγια ...

 

ενώ εδώ ένα γαρύφαλλο των ποιητών ...

το νερό της βροχής έχει πολλά ίχνη ....

ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΙ ΟΥΡΑΝΟΞΥΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑΡΑΤΣΟΚΗΠΟΙ ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ

Σχέδιο για την κατασκευή ουρανοξύστη 120 πατωμάτων με σκοπό την καλλιέργεια κηπευτικών .....

 

Ταρατσόκηπος σε παλι΄βιομηχανικό κτήριο στην Νέα Υόρκη έκτασης 1200 τετραγωνικών μέτρων. Παράγει γύρο στους 10 τόννους κηπευτικών τον χρόνο και προμηθεύει την γύρο περιοχή. Ο δήμος επιδοτεί τέτοιες ενέργειες γιατί μειώνουν τις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και κατακρατούν τα όμβρια ύδατα.

 

 Ακόμα και κοτέτσια έχουν εγκατασταθεί στην ταράτσα!

περισσότερα στο βιντεάκι εδώ